29 oktober 2018
Doordeweeks op de Weesperzijde in Amsterdam en in het weekend in een huisje dat zo in de Efteling had kunnen staan. Marijke (73) heeft het goed voor elkaar. Inez (22) is bij haar op bezoek (niet in de Efteling, maar in Bergen) en samen kletsen ze wat af over feminisme, de moedermavo, voetbal en kunst.
Al bijna een jaar trekken de twee met elkaar op. Meestal spreken ze af in Amsterdam, maar vandaag dus in Bergen, waar Marijke al 20 jaar een buitenhuisje heeft. Toen ze het huisje kocht was haar dochter 22. Die werd op slag verliefd op de boerenzoon van de boerderij waaraan het huisje grenst. Haar dochter is nooit meer weggegaan en zodoende scharrelen Marijke’s kleinkinderen van 18 en 16 regelmatig haar huisje binnen. Ook honden, katten en kippen trippelen vrolijk rond: ‘’Als je niet van stront houdt, moet je niet op een boerderij zijn!’’ Gelijk heb je, Marijke!
Marijke hoorde over Stichting SeniorenStudent tijdens een lezing. Ze is actief bij Het Roze Stadsdorp Amsterdam, een netwerk van roze senioren: ‘’Ik twijfelde om in mijn oproep te vermelden dat ik op vrouwen val, maar toen ik het Roze Stadsdorp vernoemde en binnen twee dagen gematcht was aan Inez, vermoedde ik dat het daarmee te maken had!’’ Inez brengt niet heel erg naar buiten dat ze lesbisch is, maar vind het wel heel leuk dat ze die overeenkomst heeft met Marijke.
Marijke zit vol met verhalen over feminisme, kraken, demonstraties, man/vrouw rollen, drugs en seks: ‘’Ik realiseer me hoe snel je met het klimmen der jaren zelf geschiedenis wordt.’’ Ze vindt het belangrijk om verhalen mondeling door te geven, want dat is toch heel anders dan wanneer je het in een boek leest. Marijke is juf geweest en was betrokken bij de oprichting van de moedermavo. Haar verhalen hierover inspireerde Inez om hier een opdracht voor haar studie over te maken. Inez studeert Media, Informatie en Communicatie en houdt van documentaires en verhalen. Zelf heeft ze geen opa’s en oma’s meer die haar over vroeger vertellen, maar door Marijke komt de geschiedenis weer een beetje tot leven.
‘’Dat jij zo jong lesbisch kan zijn, dat is al heel anders dan vroeger.’’ Marijke vertelt dat toen zij jong was, mensen hiervoor vervolgd werden door de politie. Het COC heette vroeger de Shakespeare Club. Dat was omdat de politie in die tijd veel invallen deed in plekken waar ook travestieten kwamen. In Shakespeare opvoeringen was het gebruikelijk dat vrouwenrollen door mannen gespeeld werden. Dus als de politie dan binnenkwam zeiden ze: ‘’We zijn net Othello aan het oefenen!’’
Veel meisjes wisten in die tijd niet eens dat het een mogelijkheid was om op vrouwen te vallen. Nu voetballen vrouwen bij Ajax. Dat vindt Marijke geweldig. Binnenkort gaan Marijke en Inez samen naar een wedstrijd van het vrouwenvoetbal.
Wil jij ook zo’n leuke match als Inez en Marijke?