Match van de maand: Mevrouw De Jong (87) en Anouk (21)

15 mei 2015

‘Gelukkig heb ik nu Anouk die me helpt’

Op een zonnige donderdagmiddag gaan Anouk (21 jaar, derdejaarsstudent Psychologie) en mevrouw De Jong (87) er samen op uit. Ze gaan met de tram van de Jordaan, waar mevrouw De Jong woont, naar de Pijp om bij een hip tentje koffie te drinken. Daarna gaan ze wandelen in het Sarphatipark. ‘Omdat ik slechtziend ben is met de tram reizen lastig. Gelukkig heb ik nu Anouk die me helpt,’ lacht mevrouw De Jong terwijl Anouk haar helpt haar benen over het picknickbankje te zwaaien.

Jong+Oud=Goud van Stichting SeniorenStudent

Mevrouw De Jong neemt deel aan het project Jong+Oud=Goud van Stichting SeniorenStudent. Anouk is studentvrijwilliger en komt elke twee weken bij haar langs. Anouk: ‘Ik kreeg een mailtje over het project en dacht meteen: dit moet ik gewoon doen. Ondertussen roert ze de melk in de koffie van mevrouw De Jong door. Voorheen had Anouk niet veel met ouderen, maar het project heeft dit veranderd. Lachend vertelt ze: ‘Ik heb van tevoren wel mijn opa om toestemming gevraagd om zo vaak bij mevrouw De Jong langs te gaan. Hij vond het goed als ik beloofde dat ook bij hem te doen als hij straks zo oud is.’

Hulp van Anouk

Tien jaar geleden begonnen de ogen van mevrouw De Jong achteruit te gaan waardoor zij steeds minder ziet. De supermarkt waar ze altijd haar boodschappen doet, heeft de schappen heringedeeld waardoor ze niets meer kon vinden. Anouk: ‘Wij doen nu samen haar boodschappen. Ik help haar om opnieuw de weg in de supermarkt te vinden zodat ze straks weer alleen boodschappen kan doen.’

Anouk vindt het bijzonder dat mevrouw De Jong nog zo scherp is op haar leeftijd. Mevrouw De Jong: Veel mensen van mijn leeftijd hebben het over alle dingen die zij niet meer kunnen, terwijl ik juist nog zoveel wil!’ Ze vindt het jammer dat er voor ouderen niet veel meer is dan bingo, spelletjes en handwerk. ‘Ik heb mijn hele leven nog nooit gehaakt of bingo gespeeld, dus dat wil ik nu ook niet.’ Gelukkig kan mevrouw De Jong met Anouk dingen doen die wel bij haar interesses passen. De vorige keer zijn ze naar een lezing van Twan Huys geweest. Vandaag gaan ze in de Pijp nog een aantal panden van de Amsterdamse School bekijken.

Studie Medicijnen

Zelf heeft mevrouw De Jong medicijnen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna is ze met haar man naar Nijmegen verhuisd, maar mocht niet aan het werk als vrouwelijk arts. Haar man was van de oude stempel. ‘Hij vond het voor hem een opoffering als ik zou werken.’ Zestien jaar geleden, toen haar man met pensioen ging, zijn ze weer terug naar Amsterdam verhuisd. Haar man is twee jaar geleden overleden. ‘Mijn dagen zijn wel erg hetzelfde nu ik alleen ben.’

Wandelen in Sarphatipark

Wanneer Anouk bij mevrouw De Jong langsgaat, blijft ze er altijd lang. Mevrouw De Jong: ‘Ik moet dan even mijn verhaal kwijt, want verder spreek en zie ik niet zoveel mensen. Ik vind het daarom extra fijn als Anouk langskomt.’ Mevrouw De Jong heeft vijf kinderen, maar die hebben drukke banen en wonen ver weg. ‘Drie van mijn twaalf kleinkinderen wonen wel in Amsterdam, maar die wil ik niet steeds vragen om langs te komen. Ik ben best wel langdradig,’ zegt ze met een grote glimlach. Anouk moet ook lachen en vertelt dat mevrouw de Jong inderdaad veel praat, maar dat vindt ze juist gezellig.

Na de koffie steken ze over om het Sarphatipark in te gaan. Anouk pakt de arm van mevrouw De Jong vast terwijl zij haar rollator voortduwt. ‘Wat ik leuk aan Anouk vindt? Haar bruine ogen! En dat ze zoveel lacht, want dat doe ik ook. Dat zit in de aard van het beestje hè.’ Mevrouw De Jong en Anouk wandelen samen verder. Anouk hoeft haar snelheid niet aan te passen, want mevrouw de Jong houdt haar nog met gemak bij.

Er zijn nog plekken vrij om deel te nemen aan het project Jong+Oud=Goud. Schrijft u zich in via deze link.