Match van de maand: Mevrouw Koord (80) en Loliet

18 juni 2015

‘Voor mij is het net zo belangrijk om iets te betekenen voor Loliet als andersom’

Middenin de Pijp woont mevrouw Koord (80 jaar). Om bij haar woning te komen, moeten twee lange, steile trappen beklommen worden. Haar huis, waar ze 55 jaar geleden al kwam wonen, ziet er vrolijk en kleurrijk uit en lijkt in niets op een woning van een senior. Het hangt vol met zelfgemaakte schilderijen. Ook liggen er stapels foto’s, klaar om uitgezocht en gesorteerd te worden. ‘Dat is zo’n grote klus, in mijn eentje lukt het niet. Ik wilde het graag samen doen, ook omdat het gezellig is om iemand over de vloer te hebben om mee te praten. Daarom schakelde ik Stichting SeniorenStudent in.’

Loliet (19 jaar, student Antropologie) is de studentvrijwilliger van mevrouw Koord en helpt haar om van de foto’s een mooi levensboek te maken.

Jong+Oud=Goud van Stichting SeniorenStudent

Mevrouw Koord neemt deel aan het project Jong+Oud=Goud. Loliet komt regelmatig bij haar langs. ‘Ik kom uit Breda en heb geen familie in Amsterdam wonen. Dat miste ik,’ vertelt Loliet. Mevrouw Koord met een grote glimlach: ‘Ik ben nu haar Amsterdamse oma.’ Loliet en mevrouw Koord zijn erg blij dat ze aan elkaar gematcht zijn. Ze delen dezelfde interesses en passen ook qua karakter goed bij elkaar. ‘Een goede match is zo belangrijk, anders is het net als een slecht huwelijk. Nu kijk ik ernaar uit als Loliet komt. Ik vertrouw haar en dat is belangrijk, want ik neem heel mijn leven met haar door.’

Loliet is erg geïnteresseerd in de vroegere tijd. ‘Het contact met oudere mensen is anders. Ze hebben zoveel levenservaring. Er leven nu nog mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Ik wil die verhalen graag horen nu het nog kan.’

Expositie

Mevrouw Koord was in de oorlog kind van een Joodse vader. ‘Hij moest zich destijds laten steriliseren zodat er niet meer Joodse kinderen kwamen, dus ik heb geen broertjes of zusjes.’ Mevrouw Koord leerde als kind dat het voor Joodse mensen gevaarlijk was om gezien te worden. ‘Ik denk dat ik daarom ook nooit wilde exposeren met mijn schilderijen. Een schilderij is een deel van jezelf en ik was bang om dat aan de buitenwereld te laten zien.’ Dit jaar, op haar tachtigste, exposeert mevrouw Koord voor het eerst in een koffietentje bij haar in de buurt. Loliet heeft geholpen om alle schilderijen er in een winkelwagentje naartoe te brengen.

Jong van geest

Tachtig jaar zou je mevrouw Koord nooit gegeven. Ze staat nog volop in het leven, draagt mintgroene Uggs met gekleurde beenwarmers, een blauwe legging, een shirt met vrolijk motief en een groene bloem in haar halflange kastanjebruine haar. ‘Veel mensen schatten mij jonger in, maar dat komt omdat mijn geest nog steeds jong is. Zelf merk ik aan mijn lijf en energieniveau dat ik ouder word. De trappen in huis beklim ik op handen en voeten.’

Frankrijk

Loliet wil graag voor haar studie een paar maanden naar Parijs, maar moet haar Frans nog wel bijspijkeren. Mevrouw Koord heeft tien jaar in Frankrijk gewoond en komt er nog elke zomer voor een bezoek aan haar dochter. Ze spreekt de taal erg goed. ‘Voor mij is het net zo belangrijk om iets te betekenen voor Loliet als andersom. Daarom vind ik het fijn dat ik haar kan helpen met Frans.’ Loliet en mevrouw Koord zitten ook regelmatig op het dakterras. Mevrouw Koord vertelt over alle kleurrijke bloemen op haar dakterras en ondertussen oefenen ze wat Frans.

‘Een klaproos in het Frans is toch un coquelicot?’ vraagt Loliet. Mevrouw Koord bevestigt dit en begint een vrolijk Frans liedje over zonnebloemen te zingen. ‘Le tournesol, le tournesol, n’a pas besoin, d’une boussole. Ik vind zonnebloemen toch zo mooi.’

Er zijn nog plekken vrij om deel te nemen aan het project Jong+Oud=Goud van Stichting SeniorenStudent. Schrijf u in via deze link.