22 september 2015
Het is een regenachtige woensdagmiddag in de Rivierenbuurt in Amsterdam. Studentvrijwilliger Lois (22) is op bezoek bij Grietje (86). Lois studeert Neuropsychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ze bezoekt mevrouw Santing elke twee weken sinds begin dit jaar. Een vriendin attendeerde Lois op het project Jong+Oud=Goud van Stichting SeniorenStudent. ‘Ze vond het echt iets voor mij. En ze had gelijk; ik heb me gelijk ingeschreven.’ De volgende dag kwam ze al op intakegesprek. Grietje werd door de praktijkondersteuner van haar huisarts aangemeld. ‘Lois stond ineens voor de deur. Ik weet niet meer precies hoe dat zo gekomen is, maar het was een aangename verrassing.’ Grietje vertelt dat ze last heeft van haar geheugen. Hierdoor is ze soms wat vergeetachtig.
De twee hadden meteen een klik. Grietje: ‘De eerste keer hebben we lekker buiten op het bankje zitten kletsen.’ Nog steeds raken ze niet uitgepraat met elkaar. Niet alleen houden ze allebei erg van lezen en praten ze graag over boeken, ze zijn ook beiden geïnteresseerd in psychologie. Binnen haar studie heeft Lois gekozen om zich te specialiseren in ouderen: ‘Over geheugenverlies bij ouderen is bijvoorbeeld nog maar heel weinig bekend. Hier ben ik erg in geïnteresseerd.’ Grietje vertelt dat ze blij is met de bezoeken van Lois: ‘Ik ben altijd vroeg wakker, dus het is fijn als er op een gegeven moment bezoek komt.’ Ze kan het goed met Lois vinden. ‘Ik heb zelf geen kleinkinderen, maar als Lois mijn kleindochter was dan was het een goed gelukt product’, lacht ze.
Grietje heeft vier kinderen en een pleegkind. Ze heeft met allen goed contact. Haar kinderen hebben drukke levens en reizen veel of zitten in het buitenland. Haar zoon lijdt aan schizofrenie en woont elders in Nederland. Een groot gedeelte van haar leven heeft Grietje zich ingezet voor Ypsilon, een vereniging voor familieleden van psychotische en schizofrene patiënten. Daarnaast heeft ze als geestelijk raadsvrouw gewerkt in onder andere de Bijlmerbajes. Ze vertelt er met veel passie over. Lois: ‘Dat vind ik zo mooi aan dit project; Grietje heeft ontzettend veel meegemaakt. Ze heeft altijd veel te vertellen. Dat is voor mij heel leerzaam.’
Het blijft niet alleen bij praten voor Grietje en Lois. Ze gaan ook graag naar buiten om een wandeling te maken of in de tuin te zitten. Vorige keer stond er veel onkruid in de tuin, toen heeft Lois geholpen om dit te wieden. Per keer bekijken ze wat ze gaan doen. Lois: ‘Ik help weleens met de computer en we gaan ook regelmatig samen boodschappen doen. Toen het lekker weer was hebben we om de hoek een ijsje gegeten. Het viel Lois op dat alle winkeliers in de buurt Grietje kennen. Grietje: ‘Zo gek zie ik er toch niet uit? Misschien komt het wel omdat ik de moeder ben van zangeres Mathilde Santing.’ Lois en Grietje hebben ook al andere activiteiten op de planning staan. ‘Ja, dat hebben we al afgesproken. De volgende keer gaan we naar het gratis lunchconcert in het Koninklijk Concertgebouw.’