Senioren Jong+Oud=Goud ontmoeten elkaar: “Ik heb een heerlijk gevoel in mijn buik door vandaag”

18 november 2015

Bij het project Jong+Oud=Goud wordt naast het contact met de studenten ook het sociale contact tussen de senioren onderling versterkt. Dit zorgt ervoor dat de senioren na afloop van het project bij elkaar hulp, steun en gezelschap vinden. Studentvrijwilligers Loes en Judith werden met hun senioren Lies (83) en Gerard (88) aan elkaar gematcht om een gezamenlijke activiteit te ondernemen. Samen bezochten zij de Hermitage in Amsterdam. Loes schreef er onderstaand verslag over.

Naar de Hermitage met Lies, Gerard en Judith

Lies had in september al eens aangegeven dat het haar leuk leek om op haar verjaardag, 10 november, iets samen te gaan doen.

Nadat ik gematcht was met Judith duurde het even voordat het ons lukte een datum te prikken dat we beiden konden, maar op een gegeven moment stelde Judith 10 november voor. “Dat lijkt me wel gezellig!” reageerde Lies toen ik haar over het idee vertelde op haar verjaardag iets met Judith en Gerard te doen. Afgelopen dinsdag kwam ik om 10 uur bij Lies met een cadeautje: een tosti-ijzer (ze genoot de vorige keer zo van haar tosti op het terras waar we zaten, maar haar tosti-ijzer was al jaren verdwenen). Lies was merkbaar vertederd door het cadeau en ze was in een goede bui toen we rond half 11 het busje in stapten naar de Hermitage waar we Judith en Gerard zouden ontmoeten. Daar aangekomen wist ik meteen dat het gezellig zou worden: Gerard bleek een erg vrolijke man en Judith heel toegankelijk en ze wist bovendien veel van geschiedenis.

De Hermitage had alleen een expositie van De Gouden Eeuw toegankelijk op het moment, en alhoewel Lies zei dat ze eigenlijk niet zoveel met de Gouden Eeuw had, hebben we ons allemaal goed vermaakt terwijl we naar de schilderijen keken (het was een welkome toevoeging dat Judith het een en ander over die tijd wist te vertellen). Lies liet Gerard af en toe op haar rollator uitrusten en Gerard kon maar niet ophouden over hoe leuk het was dat we een jarige in ons midden hadden. Alhoewel Lies altijd zelf zegt moeite te hebben met sociaal contact konden de twee duidelijk goed met elkaar overweg.

Na anderhalf uur werd het wel tijd voor het café. Judith had kaarsjes voor op de taart meegenomen, maar Lies wilde liever een broodje eiersalade. Geen probleem: dan werden de kaarsjes in het eiersalade-broodje geprikt! ‘Lang zal ze leven’-zingend brachten Judith en ik de dienbladen met broodjes en koffie naar het tafeltje waar Lies en Gerard al zaten. De grote ogen en glimlach die toen op Lies’ gezicht verscheen kan ik me nog goed voor de geest halen. Ze maakte een gelukkige, ontspannen indruk het uurtje dat we daarna in het café van de Hermitage doorbrachten. Op een gegeven moment zei ze: “Ik heb al heel lang niet meer zoveel achter elkaar gepraat!” Wat ik als positief interpreteerde: ze voelde zich op haar gemak. Ook heb ik haar nog nooit zoveel zien lachen als toen naast Gerard, die wel van grapjes maken houdt.

Nadat Judith en Gerard vertelden dat ze altijd om de week samen eten ontstond het idee om binnenkort een keer met z’n vieren te gaan eten. Goed plan vonden we allemaal, het klikte zeker wel tussen ons vieren. Toen het busje er was gingen Judith, Gerard en Lies terug naar huis en moest ik naar mijn college om de hoek op de UvA. Mijn fiets stond nog bij Lies in Slotervaart dus toen ik die na mijn college ophaalde en we nog even nakletsten met een kopje thee werd duidelijk hoe fijn Lies de dag had gevonden. “Ik heb een heerlijk gevoel in mijn buik door vandaag,” zei ze tot twee keer toe. En ook Judith en Gerard hadden erg genoten berichtte Judith me naderhand. Ikzelf had ook een heel goed gevoel over de dag: het was zo geslaagd als we maar hadden kunnen hopen!

Foto’s: Loes Formsma ©